Cytokininy są jedną z głównych grup hormonów roślinnych. Stymulują one procesy anaboliczne, wzrost i podziały komórek. Pierwszą odkrytą cytokininą była kinetyna, czyli N-6-furfuryloadenina. Kinetyna jest ważnym komponentem ścieżki metabolicznej, która umożliwia komórce pozbycie się nadmiaru wolnych rodników. Jest to odpowiedź na stres oksydacyjny. W komórkach roślinnych we frakcji cytosolowej, mikrosomalnej i błonach tylakoidów występują białka wiążące cytokininy – CBP (ang. Cytokinin Binding Protein). Związanie się z nimi cytokininy indukuje określoną odpowiedź fizjologiczną. Kinetyna uważana jest za silny inhibitor procesów oksydacji i glikozylacji białek i kwasów nukleinowych in vitro. Jest ona silnym antyoksydantem, zarówno in vitro jak i in vivo, opóźnia procesy starzenia się ludzkich komórek w kulturach komórkowych in vitro. Kinetyna wpływa na wzrost i kształt komórek, tempo ich wzrostu, strukturę cytoszkieletu, syntezę makro-molekuł i zwartość lipofuscyny. Działa ona korzystnie na skórę, poprawia funkcje barierowe warstwy kolczystej, zmniejsza utratę wody przez naskórek – TEWL (ang. Transepidermal Water Loss) i poprawia koloryt skóry. Zarówno kinetyna, jak i jej rybozyd wykazują cytotoksyczność względem komórek czerniaka. Kolejną cytokininą jest N-6-benzyloadenina. Wpływa ona głównie na podziały komórek. Ma również zdolność hamowania niektórych ludzkich kinaz białkowych, włącznie z CDKs. Jest to ważne zwłaszcza w komórkach nowotworowych. Pochodne benzyloadeniny stymulują apoptozę w komórkach nowotworowych w różnych typach nowotworów. N-9-benzyloadenina hamuje aktywność fosfodiesteraz (PDE). Ponadto w kulturach fibroblastów wykazano, że pochodne N-6-benzyloadeniny indukują wydłużanie komórek, osłabienie ich ruchów i zwiększenie adhezji do podłoża.