Dehydratacja komórek jest następstwem występowania w środowisku takich czynników abiotycznych, jak: susza, wysokie zasolenie gleby oraz niska temperatura. W odpowiedzi w roślinie zachodzi szereg zmian na poziomie fizjologicznym oraz molekularnym. Następuje synteza różnego rodzaju związków organicznych, określanych jako substancje kompatybilne, które obniżając potencjał wody zapobiegają jej wypływowi z komórki, a także pełnią funkcje ochronne dla białek i błon. Należą do nich rozpuszczalne cukry, niektóre aminokwasy, kwasy organiczne oraz osmoprotektanty i białka protekcyjne. Dostosowanie metaboliczne do warunków stresu jest również związane ze zmianami w ekspresji wielu genów. Geny te kodują białka enzymatyczne należące do różnych szlaków metabolicznych (desaturazy, glukozylotransferaza, dysmutaza ponadtlenkowa, MAP kinazy), białka hydrofilowe (dehydryny, osmotyny), a także czynniki transkrypcyjne oddziałujące ze specyficznymi sekwencjami regulatorowymi w promotorach genów transkrybowanych podczas stresu. Wyróżnia się cztery główne kaskady regulacji ekspresji genów: dwa szlaki ABA-zależne oraz dwa ABA-niezależne. Podczas suszy aktywowane są obydwa rodzaje, a pod wpływem niskiej temperatury uruchamiana jest tylko kaskada ABA-niezależna.