Powierzchnia limfocytów T jest bogata w N- i O-połączone struktury cukrowe związane z błonowymi receptorami białkowymi, w tym z receptorem TCR, koreceptorami CD4 i CD8 oraz CD43 i CD45. Ogromna różnorodność, jaką zapewniają cukry oraz dynamika procesu glikozylacji sprawiają, że glikany białek układu odpornościowego pełnią szereg funkcji regulujących dojrzewanie i aktywność limfocytów T. Generowanie sygnałów wewnątrzkomórkowych ściśle zależy od zawartości β1,6-rozgałęzionych złożonych N-glikanów na cząsteczce TCR, tworzących z galektynami na powierzchni limfocytów białkowo-cukrową sieć obniżającą próg aktywacji komórek. Oligosacharydy koreceptora CD4 są niezbędne do ekspresji tej glikoproteiny na powierzchni komórki. Zmiany sjalilacji cząsteczki CD8 wpływają na jej zdolność do rozpoznawania i wiązania tetrameru MHC klasy I. O-glikany białka CD43 są ważne w procesie dojrzewania limfocytów T oraz regulują ich apoptozę. Oligosacharydy CD45 odgrywają istotną rolę w regulacji aktywności fosfatazy domeny wewnątrzkomórkowej tej cząsteczki. Glikoimmunologia limfocytów T jest nową, prężnie rozwijającą się gałęzią nauki, badającą znaczenie glikozylacji w funkcjonowaniu tych komórek oraz zmian, jakie towarzyszą dysfunkcjom układu odpornościowego, co pozwoliło na wyjaśnienie niektórych, wcześniej niezrozumiałych, mechanizmów działania tego układu.