Układ symbiotyczny pomiędzy roślinami motylkowatymi (Fabaceaae L.), a Gram-ujemnymi bakteriami Rhizobium, Bradyrhizobium, Azorhizobium i Sinorhizobium określanymi ogólną nazwą rizobium, prowadzi do powstawania brodawek korzeniowych. Są to wysoce zorganizowane struktury, będące niszą o zoptymalizowanych dla mikroorganizmów warunkach. Wewnątrz nich, w odpowiedzi na produkowane przez bakterie czynniki nodulacji – Nod (ang. Nodulation Factors, NF), dochodzi do wiązania azotu atmosferycznego. Morfogeneza brodawek korzeniowych jest kontrolowana lokalnie, sprzężeniem zwrotnym pomiędzy bakteryjnym symbiontem i gospodarzem oraz systemowo, dzięki funkcjonowaniu systemu autoregulacji nodulacji (ang. Autoregulation Of Nodulation, AON). Oba mechanizmy znajdują się pod kontrolą fitohormonów, a czynniki Nod utrzymują ich odpowiedni balans, co warunkuje skuteczne wykształcenie brodawek korzeniowych. Na uwagę zasługuje fakt, że rizobia wykazują zdolność syntezy fitohormonów, przez co modulują efektywność symbiozy. Dotychczasowe publikacje polskojęzyczne przedstawiają biochemiczne i molekularne podstawy symbiotycznych oddziaływań bakterii i roślin, natomiast niniejsza praca podejmuje to zagadnienie w kontekście hormonów. Artykuł ukazuje aktualne informacje dotyczące udziału kwasu abscysynowego, auksyn, brassinosteroidów, cytokinin, giberelin, etylenu i jasmonianów w kontroli procesu nodulacji.