Siatkówka oka jest tkanką wyspecjalizowaną do odbioru informacji świetlnej. W oku kręgowców występują dwa anatomicznie i funkcjonalnie odmienne szlaki odbioru światła. Pierwszy z nich, oparty na fotodetekcji pręcików i czopków, służy do tworzenia obrazów (tzw. fotodetekcja wzrokowa). W drugim układzie fotony światła są wychwytywane przez melanopsynę, nowo odkryty barwnik wzrokowy z rodziny opsyn. Układ ten rejestruje zachodzące w czasie zmiany w intensywności promieniowania i uczestniczy w tzw. niewzrokowych odpowiedziach na światło (regulacja rytmów biologicznych, odruch zwężenia średnicy). Przypuszcza się, że w dojrzałej siatkówce systemy widzenia wzrokowego i niewzrokowego wzajemnie ze sobą współpracują. U ssaków melanopsyna występuje w małej subpopulacji światłoczułych komórek zwojowych siatkówki (ipRGCs), które dzięki rozbudowanemu drzewu dendrytycznemu mogą zbieraæ informacje świetlne z obszaru całej siatkówki. W rozwoju osobniczym ssaków tzw. widzenie niewzrokowe, pozwalające na synchronizację rytmów okołodobowych z warunkami oświetlenia ąrodowiska, pojawia się jako pierwsze, wyprzedzając rozwój klasycznego systemu wzrokowego. Podobnie jak opsyny bezkręgowców, melanopsyna prawdopodobniepełni podwójną funkcję fotobarwnika i fotoizomerazy retinalu. W komórkach zawierających melanopsynę pod wpływem światła dochodzi do długo utrzymującej się depolaryzacji, będącej wynikiem aktywacji białka Gq/G11 i fosfolipazy C. Obserwowany wzrost stężenia jonów Ca2+ zależy zarówno od uruchomienia wewnątrzkomórkowych magazynów wapniowych, jak i otwarcia kanałów kationowych typu TRPC.