Plastyczność nieembrionalnych komorek macierzystych jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych zagadnień współczesnej biologii i medycyny doświadczalnej. Koncepcja, że komórki macierzyste ukierunkowane tkankowo mogą się odróżnicowywać, dając początek komórkom macierzystym innych tkanek i narządów, stwarza z jednej strony nadzieję na opracowanie nowych strategii terapeutycznych w medycynie regeracyjnej wykorzystujących te właśnie komórki do leczenia, z drugiej zas jest waznym argumentem przyczyniającym się do spowolnienia badań nad wykorzystaniem w podobnym celu komorek embrionalnych. W pracy pokrótce przedstawiony zostanie własny pogląd autorów na zjawisko plastyczności nieembrionalnych komórek macierzystych. Przedstawione zostaną wyniki badań własnych, pokazujących możliwość krążenia komórek macierzystych w ustroju, współzawodniczaących o wspólne nisze w tkankach. Fakt, że w tkankach obwodowych mogą znajdować się heterogenne populacje wczesnych macierzystych komórek ukierunkowanych dla różnych tkanek i narzaądów tłumaczy szereg artefaktów w badaniach, gdzie pokazano tzw. plastyczność nieembrionalnych komórek macierzystych. Komórki ukierunkowane tkankowo, pomimo że nie mają zdolności transróżnicowania w inne komórki macierzyste, są jednak ważnym źródłem dla procesów regeneracyjnych (np. układu krwiotwórczego, naskórka, wątroby). Dlatego też optymalizacja ich izolacji i opracowanie metod ekspansji ex vivo w hodowlach jest istotnym wyzwaniem medycyny doświadczalnej.