Prokalcytonina (PCT) jest peptydowym prekursorem kalcytoniny (CT). Oznaczanie PCT ma zastosowanie w diagnostyce i monitorowaniu przebiegu zakażeń bakteryjnych. W przypadku ciężkich zakażeń, takich jak sepsa, stężenie PCT w surowicy może osiągnąć bardzo wysokie wartości (nawet do 1000 ng/ml). Prawidłowe stężenie wynosi poniżej 0,1 ng/ml. Wydzielanie prokalcytoniny odbywa się drogą klasyczną regulowaną lub też alternatywną, pełniącą ważną rolę w zakażeniach bakteryjnych. W pracy przestawiono dostępne metody oznaczania prokalcytoniny, zarówno testy ilościowe jak i jakościowe. Testem odniesienia dla wszystkich dostępnych na rynku oznaczeń ilościowych PCT jest test immunoluminometryczny (ILMA), którego głównym etapem jest reakcja antygenu z przeciwciałem. Zwrócono również uwagę na półilościowe oznaczanie prokalcytoniny za pomocą testów POCT (ang. Point Of Caretesting), których zaletą jest szybkie rozpoznanie zakażenia i podjęcie właściwego leczenia. Na uwagę zasługuje również w pełni zautomatyzowany test do oznaczania prokalcytoniny. Omówiono znaczenie prokalcytoniny w wybranych jednostkach chorobowych układu oddechowego. W zakażeniach bakteryjnych, które mogą prowadzić do zaostrzenia przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POCHP) czy zapaleniach płuc wewnątrzszpitalnych i zewnątrzszpitalnych obserwuje się wzrost stężenia prokalcytoniny w surowicy krwi. Badania wykazują, że PCT może służyć jako marker rokowniczy u pacjentów z zapaleniem płuc związanym z wentylacją mechaniczną. Oznaczanie stężenia PCT wydaje się być istotne u pacjentów z chorobami płuc. Pozwala wykluczyć fałszywie dodatnie rozpoznanie zapalenia i służyć jako kryterium dla podjęcia decyzji o stosowaniu antybiotykoterapii.