Hormony roślinne pełnią funkcje regulatorowe w procesach wzrostu i rozwoju roślin, ale zjawisko homeostazy hormonalnej nie jest całkowicie poznane. Koniugacja fitohormonów jest uważana za istotny element mechanizmu odpowiedzialnego za poziom tych związków w komórce. Jest to proces zachodzący u wszystkich przebadanych roślin w odpowiedzi na czynniki fizjologiczne i środowiskowe. Mimo powszechności występowania i ogromnej różnorodności koniugatów, ich lokalizacja komórkowa i tkankowa, enzymatyczne szlaki syntezy i hydrolizy, geny w nich uczestniczące, a przede wszystkim funkcje fizjologiczne, nie są ostatecznie ustalone. Niektóre koniugaty auksyn, giberelin i cytokinin są uważane za formy zapasowe, z których aktywne fitohormony są uwalniane po hydrolizie. Koniugacja umożliwia również ich nieodwracalną inaktywację, transport, kompartmentację oraz ochronę przed degradacją oksydacyjną. W prezentowanej pracy podsumowano dotychczasowe i przedstawiono ostatnie wyniki badań biochemicznych i genetycznych, istotne dla poznania przemian metabolicznych, jakim podlegają koniugaty niektórych hormonów, jak również ustalenia ich funkcji biologicznych.