VEGF-A jest glikoproteiną należącą do rodziny czynników wzrostu śródbłonka. Ludzki gen VEGF-A, zlokalizowany jest na chromosomie 6p21.3 i zawiera 8 egzonów przedzielonych 7 intronami. W wyniku alternatywnego składania może powstawać 10 izoform VEGF-A określanych jako: 121, 138, 145, 148, 162, 162b, 165, 183, 189 i 206 różniących się budową, występowaniem i funkcją. VEGF-A wiąże się z receptorami błonowymi o aktywności kinazy tyrozynowej Flt-1 i Flk-1, czego efektem jest aktywacja białek adaptorowych Shc, Grb2, Nic, Nck, Crk, fosfatazy tyrozynowej SHP-1 i SHP-2 oraz białek docelowych, takich jak: kinaza białkowa B Akt/PKB, fosfolipaza białkowa Cc(PLCc), kinaza FAK czy p85 PI-3K. Do najsilniejszych induktorów ekspresji VEGF-A należy stan hipoksji. W obrębie promotora genu wykryto sekwencję zależną od hipoksji, z którą wiąże się czynnik transkrypcyjny HIF-1. VEGF-A jest białkiem o szerokim spektrum działania. Pełni wiele różnych funkcji w organizmie, z których najważniejszą jest rola w procesie angiogenezy. Poznanie mechanizmów angiogenezy zaowocowało nową strategią leczenia chorób nowotworowych (terapia antyangiogenna), stanów patologicznych przebiegających z niedotlenieniem i niedokrwieniem (angiogeneza terapeutyczna), np. choroby naczyń wieńcowych, ostrego niedokrwienia mięśnia sercowego, niedokrwienia mózgu oraz kończyn.