Rośliny są stale narażone na ataki patogennych grzybów, bakterii i wirusów, które w niesprzyjających dla nich warunkach mogą prowadzić do zaburzenia wzrostu i rozwoju lub choroby, a nawet ich śmierci. Z tego powodu rośliny wykształciły specyficzne mechanizmy obronne.

Melatonina, znany neuroprzekaźnik kręgowców, od niemal 2 dekad wzbudza ogromne zainteresowanie jako cząsteczka występująca również u roślin. Wciąż pojawiają się nowe doniesienia na temat roli jaką melatonina odgrywa w komórkach roślinnych, lecz dokładne mechanizmy jej działania nadal nie są znane. Niniejsza praca stanowi podsumowanie dostępnej wiedzy na temat tej cząsteczki, począwszy od historii jej odkrycia u roślin, poprzez najnowsze badania na temat jej biosyntezy w komórkach roślinnych, aż po przegląd najważniejszych funkcji jakie pełni.

Histony H1 u roślin wyższych wykazują wszystkie typowe cechy tej klasy białek strukturalnych chromatyny i, podobnie jak u zwierząt, występują w chromatynie w postaci różniących się nieallelicznych wariantów. Ze względu na znacznie prostszą niż u zwierząt budowę i mniejszą liczbę wariantów, rośliny, w szczególności Arabidopsis thaliana, są wyjątkowo dogodnym modelem do badania uniwersalnych mechanizmów leżących u podłoża funkcji biologicznej H1 w złożonych organizmach tkankowych.

Program ekspresji genów podczas rozwoju zwierząt i roślin jest kontrolowany przez mechanizmy epigenetyczne. Kontrola ta może odbywać się przez metylację/demetylację DNA lub metylację/demetylację specyficznych lizyn w histonach H3 i H4. Grupa białek Polycomb (PcG) jest odpowiedzialna za utrzymanie genów w stanie represji, zaś grupa białek tritorax (trxG) utrzymuje geny w stanie aktywnym. Metylacja lizyn 9. i 27. w histonie H3 oraz metylacja lizyny 20. w histonie H4 powoduje wyciszenie genów. Metylotransferazy histonów (HMTazy) są białkami przynależnymi do PcG.

U zwierząt liczne pozakomórkowe sygnały specyficznie modyfikują procesy komórkowe poprzez specyficzne receptory, które aktywują różne heterotrimerowe białka G. Aktywowane białka G są zdolne do indukcji wewnątrzkomórkowych szlaków sygnalizacyjnych głównie poprzez aktywację efektorów katalizujących powstanie wtórnych przekaźników.

Zjawisko imprintingu genomowego występuje zarówno u zwierząt (ssaków) jak i roślin (roślin kwiatowych) i polega na pozornie nierównocennej ekspresji alleli genów pochodzących od ojca i matki u osobników potomnych; allele pochodzące od jednego z rodziców są wyciszone. Niniejszy artykuł przedstawia zagadanienia związane z imprintingiem genomowynm u roślin. U roślin kwiatowych zarodek i bielmo powstają w wyniku podwójnego zapłodnienia, procesu charakterystycznego tylko dla tej grupy roślin.