W 2006 roku opublikowano wyniki doświadczeń, w których po raz pierwszy przekształcono komórkę somatyczną fibroblast w komórkę pluripotentną, czyli taką, z której mogą powstać wszystkie tkanki budujące zarodek. Historia badań, które poprzedziły ten spektakularny sukces, jest długa i obejmuje zarówno prace, które doprowadziły do opracowania technik klonowania zwierząt, jak i takie, dzięki którym możliwe było uzyskanie zarodkowych komórek macierzystych.

Ludzkie zarodkowe komórki macierzyste ES (ang. Embryonic Stem) są to komórki uzyskane z przedimplantacyjnych zarodków w stadium blastocysty. W odpowiednich warunkach można je hodować in vitro. Ze względu na swoje unikalne właściwości: nieograniczoną zdolność do samoodnowy oraz pluripotencję, czyli możliwość różnicowania we wszystkie tkanki obecne w organizmie, wzbudzają one duże nadzieje na ich zastosowanie nie tylko w badaniach naukowych, ale także w terapiach różnego rodzaju schorzeń.

Dojrzewanie oocytów kręgowców zostaje zablokowane w stadium metafazy drugiego podziału mejotycznego. Oocyty, które osiągnęły to stadium, są owulowane, a następnie mogą być aktywowane przez wnikający plemnik lub przez działanie bodźŸca partenogenetycznego. Za utrzymanie bloku w stadium metafazy drugiego podziału mejotycznego odpowiedzialna jest aktywnoœść cytostatyczna (CSF), która nie dopuszcza do inaktywacji głównego regulatora fazy M, jakim jest kinaza CDK1 – cyklina B.