ZNAJDŹ ARTYKUŁ

Doksorubicyna i paklitaksel powodują różne zmiany w płynności błony plazmatycznej komórek raka piersi MCF-7

Metodami spektroskopii fluorescencyjnej badano oddziaływanie przeciwnowotworowych leków doksorubicyny (DOX) i paklitakselu (PTX) na właściwości błony plazmatycznej komórek MCF-7 gruczolakoraka piersi. Zastosowano sondy fluorescencyjne TMA-DPH i DAUDA, umożliwiające oznaczenie płynności zewnętrznych, polarnych obszarów oraz rdzenia hydrofobowego dwuwarstwy lipidowej. Stwierdzono zróżnicowany wpływ obu leków. DOX i PTX oddziaływały w odmienny sposób na powierzchniowe i na hydrofobowe regiony błony. DOX indukowała podobne i zależne od stężenia zmiany w obu obszarach dwuwarstwy lipidowej.

Rola peptydów w selektywnym dostarczaniu antracyklin do komórek nowotworowych

Doksorubicyna (DOX) i inne antracykliny są powszechnie stosowane w leczeniu nowotworów, zarówno białaczek jak i guzów litych. Kliniczne zastosowanie tych leków jest jednak ograniczone przez działania uboczne, szczególnie kardiotoksyczność, uszkodzenie nerek czy mielosupresję. Podejmowane są więc liczne badania mające na celu ograniczenie skutków ubocznych i podniesienie skuteczności leczenia doksorubicyną i innymi antracyklinami. Jedną z rozważanych strategii jest wykorzystanie przenośników leków, takich jak: liposomy, dendrymery, nanocząsteczki czy przeciwciała.

Aklarubicyna – alternatywa dla komórek opornych na antracykliny I generacji

Aklarubicyna jest jedną z pochodnych leków antracyklinowych, wykazujących mniejsze działania uboczne w porównaniu ze stosowanymi powszechnie antracyklinami I generacji – doksorubicyną i daunorubicyną. Artykuł ten przedstawia aktualną wiedzę dotyczącą molekularnych mechanizmów cytotoksycznego działania ACL, takich jak wpływ na aktywność topoizomerazy I i II, procesy replikacji oraz transkrypcji. Ponadto omówione zostało oddziaływanie ACL z błoną komórkową, transport leku przez błonę, a także udział błony plazmatycznej w nabywaniu oporności wielolekowej.

Zaburzenia asymetrycznego rozmieszczenia fosfatydyloseryny w błonie komórkowej – najnowsze teorie

Asymetryczne rozmieszczenie lipidów błonowych ma ogromne znaczenie dla utrzymania prawidłowej homeostazy komórek, a tym samym i organizmu. Pomimo iż wiele prac ukazało się na temat mechanizmów prowadzących do zachowania asymetrycznego charakteru rozmieszczenia lipidów błonowych, wciąż pojawiają się nowe doniesienia wyjaśniające to ciekawe zjawisko. Szczególnie interesujące wydają się badania dotyczące przemieszczania fosfatydyloseryny w apoptozie. Niniejszy artykuł przedstawia najnowsze teorie dotyczące przemieszczania się fosfatydyloseryny na powierzchnię komórek.

Redakcja
Andrzej ŁUKASZYK – przewodniczący, Szczepan BILIŃSKI,
Mieczysław CHORĄŻY, Włodzimierz KOROHODA,
Leszek KUŹNICKI, Lech WOJTCZAK

Adres redakcji:
Katedra i Zakład Histologii i Embriologii Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, ul. Święcickiego 6, 60-781 Poznań, tel. +48 61 8546453, fax. +48 61 8546440, email: mnowicki@ump.edu.pl

PBK Postępby biologi komórki