Ogromna ilość danych biologicznych jaką dostarczają dzisiejsze analizy molekularne paradoksalnie nie zawsze przekłada się na lepsze zrozumienie badanych procesów. Nadmiar informacji powoduje potrzebę ich lepszej organizacji, wizualizacji oraz opracowania nowych metod matematycznych pozwalających na szybsze, a zarazem bardziej wiarygodne opracowywanie wyników eksperymentów. Biologia systemów jest interdyscyplinarną dziedziną nauki próbującą spełnić te wymagania. Na gruncie tej dziedziny organizmy żywe są rozpatrywane jako złożone systemy.
Arterioskleroza jest jedną z najczęstszych przyczyn zgonów na świecie spowodowanych chorobą niedokrwienną serca. Pomimo znacznego postępu jaki dokonał się w medycynie oraz naukach pokrewnych przez ostatnie 25 lat, nadal nie zostały wyjaśnione przyczyny tych procesów. Obecnie jedynym środkiem zaradczym dla pacjentów objętych zaawansowanymi zmianami arteriosklerotycznymi jest leczenie chirurgiczne. Podejście to niesie jednak za sobą pewne ryzyko powikłań, ponieważ nie da się przewidzieć stanu pacjenta po operacji.
Spośród cząsteczek kwasów nukleinowych obecnych w komórce szczególną rolę odgrywają niekodujące RNA. W ostatnich latach zidentyfikowano dużą liczbę RNA niekodujących białek, które pełnią różnorodne funkcje m.in. odpowiadają za regulację innych RNA na poziomie transkrypcyjnym, potranskrypcyjnym i translacyjnym, kontrolują ubikwitynację i degradację białek. Wykazano, że zmieniony profil ekspresji tej grupy cząsteczek dotyczy wielu typów schorzeń, w tym nowotworów centralnego układu nerwowego.
Glejaki wielopostaciowe (ang. Glioblastoma Multiforme, GBM) należą do najbardziej złośliwych, opornych na leczenie oraz źle rokujących pierwotnych guzów mózgu i charakteryzują się między innymi deregulacją komórkowych microRNA. W komórkach GBM microRNA mogą pełnić funkcje zarówno supresorów nowotorowych, jak i czynników onkogennych. Zaangażowanie miRNA w regulację licznych procesów komórkowych predeterminuje je jako cel terapeutyczny oraz narzędzie w diagnostyce i terapii guzów mózgu.