Rośliny są nieustannie narażone na działanie różnych abiotycznych czynników stresowych. Susza jest jednym z głównych czynników środowiskowych negatywnie wpływających na procesy życiowe roślin, stąd też rośliny wykształciły szereg złożonych mechanizmów obronnych pozwalających na przeciwdziałanie negatywnym skutkom stresu. Tolerancja na stres suszy jest wynikiem zmian pojawiających się na wszystkich poziomach organizacji rośliny – molekularnym, fizjologicznym, komórkowym, tkankowym oraz całego organizmu.

Kondycjonowanie nasion jest zabiegiem powszechnie stosowanym w rolnictwie, ogrodnictwie i leśnictwie w celu poprawy zdolności nasion do kiełkowania. Proces ten polega na uwadnianiu nasion w ściśle kontrolowanych warunkach, w stopniu pozwalającym na rozbudzenie ich aktywności metabolicznej, ale niewystarczającym do zainicjowania wzrostu zarodka i przebicia okrywy nasiennej przez oś zarodkową. Przebicie okrywy nasiennej uznawane jest za zakończenie procesu kiełkowania. Po zabiegu kondycjonowania nasiona są suszone do początkowej zawartości wody.

Artykuł jest przeglądem aktualnego stanu wiedzy na temat fizjologicznych i biochemicznych podstaw kondycjonowania nasion – zabiegu przedsiewnego, poprawiającego zdolność nasion do kiełkowania. Omówione zagadnienia ukazują szereg procesów, które ulegają modyfikacjom w odpowiedzi na ten zabieg. W trakcie kondycjonowania nasion następuje rozluźnienie struktury bielma i hydroliza zawartych w nim substancji zapasowych. Rearanżacji ulega system błon wewnętrznych oraz ich skład fosfolipidowy.