Procesy sygnalizacji auksynowej stanowią mechanizm przekazu informacji o zasobach, warunkach i gradientach czynników środowiska do systemu informacji morfogenetycznej koordynującego wzrost i rozwój wielokomórkowego organizmu rośliny w tym ekspresji rozwojowych programów genetycznych. System komunikacji kontrolowany przez auksynę na różnych poziomach organizacji ciała rośliny uwarunkowany jest strukturalną polarnością komórek (szczególnie w obszarze tkanek merystematycznych), co umożliwia bazypetalny transport tego fitohormonu. Niemal każdy tydzień przynosi postęp w badaniach kolejnych molekularnych procesów percepcji i transdukcji w systemie sygnałowym auksyny na poziomach komórkowym i subkomórkowym. Pomimo tych rozległych badań wciąż obserwuje się mały postęp znajomości procesów z udziałem auksyny integrujących poziomy komórkowy i ponadkomórkowe. Do dyskusji w tym referacie wybrałem niewielką grupę publikacji dotyczących poziomu molekularnego regulacji auksynowej, jako że są one dość szeroko omawiane w artykułach przeglądowych literatury światowej, w tym także polskich autorów. Zamiast tego, uwagę skupiłem na systemie autokontroli auksyny w procesie swego własnego transportu. W tym aspekcie przedstawione zostały także wnioski i niektóre wyniki uzyskane w Katedrze Botaniki Leśnej SGGW w czasie zakończonych kilka lat temu, kontynuowanych przez wiele lat studiów nad polarnym transportem auksyny w wycinkach pni drzewa obejmujących tylko pojedynczy osiowy szereg komórek strefy kambialnej. Dało mi to okazję, aby przedstawić kilka sugestii dalszych badań w kierunku poznania molekularnego mechanizmu kontrolującego oscylację ekspresji polarności w transporcie auksyny jako podstawy tworzenia i propagacji w układzie ponadkomórkowem odkrytych wcześniej fal auksyny.