Auksyny stanowią grupę hormonów roślinnych o bardzo szerokim spektrum działania. W szczególności główna występująca naturalnie auksyna, kwas indolilo-3-octowy (nazywany często po prostu „auksyną”), odgrywa kluczową rolę w niemal wszystkich procesach wzrostu i rozwoju, takich jak embriogeneza, organogeneza, ustalanie polarności komórek, rozwój tkanki przewodzącej, dominacja wierzchołkowa, ruchy roślin (fototropizm, grawitropizm), dojrzewanie owoców i starzenie. Tak ogromne zróżnicowanie odpowiedzi na auksynę jest możliwe dzięki regulacji aktywności tego hormonu na kilku poziomach: metabolizmu, transportu i przekazu sygnału. Istnienie kilku różnych szlaków biosyntezy auksyn oraz występowanie szeregu prekursorów i form nieaktywnych zapewnia precyzyjną, czasową i przestrzenną regulację ich stężenia w tkankach. Specyficzną cechą auksyn jest ich polarny transport w roślinie, możliwy dzięki zaangażowaniu wyspecjalizowanych białek przenośnikowych. Spośród receptorów auksyny najlepiej poznano działanie kompleksu SCFTIR1/AFB-Aux/IAA, odpowiedzialnego za odpowiedzi transkrypcyjne na ten hormon. Dzięki oddziaływaniu z wieloma innymi szlakami sygnałowymi auksyna uczestniczy w odpowiedziach na różne czynniki środowiskowe, m. in. światło. Auksyna jest w różnym stopniu zaangażowana w regulację reakcji kontrolowanych przez receptory światła niebieskiego, fototropiny: fototropizmu, otwierania aparatów szparkowych i ruchu chloroplastów.