W ostatnich latach wykazano, że dla prawidłowej reaktywności układu odpornościowego niezbędne jest istnienie tzw. „receptora funkcjonalnego” inflamasomu, który składa się z receptora NLR lub ALR tworzącego tzw. „czujnik” oraz z białka ASC (ang. apoptosis-associated speck-like protein containing C-terminal Caspase Recruitment Domain, CARD), będącego tzw. „adaptorem” oraz prokaspazy 1. Rolą inflamasomu jest aktywacja kaspazy 1, uaktywnienie procesu pyroptozy i wzmaganie reakcji odpornościowych. Jak dotychczas wykazano rolę inflamasomów NLRP3, NLRC4 i AIM2 w zakażeniach bakteryjnych, wirusowych i grzybiczych, a także pasożytniczych oraz chorobach różnego tła. Ostatnie dane wskazują także na możliwość istnienia mechanizmów pozwalających na unikanie aktywacji inflamasomów, których wykształcenie zarejestrowano przy wielu patogenach wirusowych i bakteryjnych.