Receptory płytkowe dla nukleotydu ADP odgrywają kluczową rolę w formowaniu skrzepu i patogenezie naczyniowej. Receptory P2Y działają za pośrednictwem dwóch białek G co pociaga za sobą aktywację wtórnych przekaźników wewnątrzkomórkowych. P2Y1 zapoczątkowuje agregację poprzez mobilizację zasobów wapnia, podczas gdy niedawno zidentyfikowany receptor P2Y12 hamując cyklazę adenylową jest niezbędny dla pełnej odpowiedzi agregacyjnej. Natomiast P2X1 jest kanałem jonowym o dużej szybkości przekazu, którego udział w pobudzaniu płytek krwi nie jest jeszcze do końca wyjaśniony. Receptory płytkowe dla ADP są potencjalnymi celami leków przeciwzakrzepowych takich jak tiklopidyna i klopidogrel, a znajomość mechanizmu ich działania pozwala wyjaśnić rolę w zapobieganiu patologiom sercowo-naczyniowym.