Tkanka tłuszczowa pełni w organizmie ludzkim wiele funkcji: magazynującą, poprzez gromadzenie tłuszczu w postaci triglicerydów, metaboliczną, termoizolacyjną czy immunomodulującą poprzez wydzielanie licznych cząsteczek zwanych adipocytokinami, wśród których znajdują się: czynnik martwicy guza, interleukina 1, 6, 10, adiponektyna, leptyna, rezysytyna i wiele innych. Z uwagi na tak szeroki zakres wydzielanych cząsteczek tkankę tłuszczową uznaje się za ważny narząd endokrynny. Tkanka tłuszczowa charakteryzuje się również dużą dynamiką, wynikającą z różnicowania i proliferacji preadipocytów, a w wyniku hiperplazji może doprowadzić do rozwoju nadwagi, bądź otyłości. W dzisiejszych czasach łatwa dostępność do pożywienia, żywność wysoko przetworzona i brak aktywności fizycznej sprzyjają dodatniemu bilansowi energetycznemu, prowadzącemu do gromadzenia się tkanki tłuszczowej. Otyłość jako jednostka chorobowa powstaje poprzez nadmiar podaży energetycznej, który w naszym organizmie jest kontrolowany przez wiele narządów, a co za tym idzie – dysfunkcja jakiegokolwiek z nich może prowadzić do jej rozwoju. Wraz z rozwojem technik badań molekularnych zwiększyła się wiedza na temat genetycznego podłoża otyłości – na chwilę obecną znane jest około 600 genów mogących mieć związek z jej powstawaniem, z czego najlepiej poznane z nich – mutacje genu leptyny, receptora typu 4 melanokortyny i proopiomelanokortyny związane są z dziedziczną otyłością. Dodatkowo, otyłość występuje jako składowa zespołów genetycznych, ale jej przyczyny nie są jednakowe. Nadmierny poziom tkanki tłuszczowej jest szkodliwy dla wielu narządów i prowadzi do chorób sercowo-naczyniowych, nowotworów czy cukrzycy typu 2, co powoduje, że należy uznać otyłość jako bardzo poważny problem naszych czasów.