Artykuł jest przeglądem aktualnego stanu wiedzy na temat fizjologicznych i biochemicznych podstaw kondycjonowania nasion – zabiegu przedsiewnego, poprawiającego zdolność nasion do kiełkowania. Omówione zagadnienia ukazują szereg procesów, które ulegają modyfikacjom w odpowiedzi na ten zabieg. W trakcie kondycjonowania nasion następuje rozluźnienie struktury bielma i hydroliza zawartych w nim substancji zapasowych. Rearanżacji ulega system błon wewnętrznych oraz ich skład fosfolipidowy. Podczas tego zabiegu indukowane są procesy naprawcze odpowiedzialne za usuwanie uszkodzeń nagromadzonych w trakcie przechowywania nasion. Hydroliza kwasu abscysynowego znosi hamujący wpływ ABA na kiełkowanie nasion. Kondycjonowanie wpływa również na cykl komórkowy poprzez uruchomienie syntezy DNA oraz synchronizację cyklu komórkowego w fazie G2. W wyniku kondycjonowania obserwuje się akumulację transkryptów genów, których produkty mogą być odpowiedzialne za polepszeniu parametrów kiełkowania. Stwierdzono również zmiany poziomu akumulacji białek oraz aktywności enzymów uczestniczących w mobilizacji substancji zapasowych oraz enzymów pro- i antyoksydacyjnych. Jednoczesne uruchomienie wielu procesów fizjologicznych i biochemicznych warunkuje pojawienie się korzystnych efektów kondycjonowania.