Izoprostany są produktami wolnorodnikowej reakcji peroksydacji wielonienasyconych kwasów tłuszczowych wchodzących w skład fosfolipidów. Związki te powstają również na drodze enzymatycznej zależnej od cyklooksygenazy-1 i cyklooksygenazy-2. Pozwala to przypuszczać, że izoprostany, tak jak inne związki powstające na drodze enzymatycznej przemiany kwasów tłuszczowych, wykazują aktywność biologiczną. Izoprostany występują w organizmie w formie związanej z błoną komórkową oraz w formie wolnej w płynach biologicznych ciała. Obecnie, do najlepiej poznanych izoprostanów należą pochodne kwasu arachidonowego, będące izomerami przestrzennymi prostaglandyn. Ze względu na swój długi okres półtrwania i stabilność chemiczną, izoprostany są uznawane za najbardziej wiarygodne wskaźniki odzwierciedlające stres oksydacyjny organizmu i utlenienie lipidów in vivo. Uważa się, że izoprostany o strukturze podobnej do prostaglandyn F2, w tym głównie 15-F2t-IsoP (inaczej: 8-iso-PGF2α, 8-epi-PGF2α, oraz iPF2α-III), są szczególnie wartościowymi biowskaźnikami peroksydacji lipidów. Pomiar stężenia izoprostanów ma potencjalną wartość prognostyczną w odniesieniu do chorób, których etiologia powiązana jest ze stresem oksydacyjnym, jak przykładowo niektóre choroby płuc (w tym rak płuca).