Peptydy antydrobnoustrojowe są szeroko rozpowszechnione w przyrodzie i występują zarówno u Procariota, jak i Eucariota. Ze względu na właściwości, budowę, funkcje oraz mechanizm działania zostały podzielone na kilka grup. Jedynym peptydem występującym u człowieka jest katelicydyna – LL-37, produkowana w postaci nieczynnego propeptydu hCAP18, którego C-końcowy fragment po enzymatycznym odczepieniu staje się dojrzałym peptydem. LL-37 zawiera 37-reszt aminokwasowych, ma strukturę α-helisy i właściwości amfipatyczne. Mechanizm działania katelicydyny polega na łączeniu się peptydu z fosfolipidową błoną bakteryjną aż do osiągnięcia progu stężenia, po którym następuje dezintegracja i wyciekanie cytoplazmy, a w rezultacie śmierć komórki. Występuje m.in. w nabłonku komórkowym jąder, keratynocytach w skórze, leukocytach, monocytach, granulocytach, komórkach T, B, i NK. Katelicydyna odgrywa wielofunkcyjną rolę: jako mediator w procesach zapalnych i/lub naturalny antybiotyk przeciwko wnikającym patogenom. Wykazuje szerokie spektrum działania przeciw bakteriom Gram-ujemnym, Gram-dodatnim, wirusom i grzybom. Jest zaangażowana w takie procesy, jak: bezpośrednia chemotaksja komórek jednojądrzastych, neutrofili, eozynofili, komórek tucznych i limfocytów T. Indukuje ekspresję chemokin, bierze udział w neutralizacji endotoksyn, stymulacji angiogenezy, apoptozie, degranulacji komórek tucznych i procesie gojenia ran. Dużą rolę przypisuje się ostatnio LL-37 w patogenezie tocznia rumieniowatego układowego wskutek zaburzonej degradacji składników formowanej przez neutrofile zewnątrzkomórkowej „pułapki” dla różnego rodzaju patogenów.
All rights reserved. It is prohibited to copy part or whole without prior written permission