Mitotyczna kondensacja i segregacja chromosomów to dwa procesy, które zapewniają prawidłowe dziedziczenie zreplikowanych sekwencji genomu. Chociaż od czasu publikacji Walthera Fleminga i zamieszczonych w niej pierwszych rysunków mitotycznych komórek salamandry minęło już ponad 120 lat, aktualny stan wiedzy wciąż jeszcze nie pozwala na stworzenie uniwersalnego modelu opisującego formowanie się i rozdział chromatyd siostrzanych. Badania molekularne wskazują, że w organizację tych struktur zaangażowane są co najmniej trzy kategorie białek: (1) podstawowe składniki kształtujące postać chromatyny interfazowej – histony rdzeniowe i histon H1, (2) cząsteczki związane z chromatyną w przebiegu całego cyklu komórkowego, lecz pełniące różne funkcje w jego kolejnych fazach, np. topoizomeraza II, oraz (3) kompleksy kohezyny i kondensyny, których nazwy wskazują na udział w procesach zespalania i kondensacji chromosomów. Wszystkie te białka, przy udziale innych, nie poznanych dotychczas czynników, uczestniczą w procesie formowania mitotycznej postaci chromatyny, bez konieczności wymiany podstawowych komponentów molekularnych, obecnych w jądrach interfazowych.