Technika mikrojąder stosowana jest do oceny stopnia uszkodzeń chromosomów na poziomie pojedynczej komórki. Mikrojądra pochodzą z fragmentów chromosomów a także całych chromosomów nieprawidłowo rozdzielonych podczas podziału komórkowego. Metoda ta jest łatwa do zastosowania w ludzkich limfocytach i tym samym nadaje się do prowadzenia badań monitoringowych na ludzkich populacjach. Obecnie jest ona szeroko stosowana do oceny wpływu tak środowiskowych i genetycznych czynników, jak i stylu życia na stabilność genetyczną. W pracy tej opisano podstawowe zasady leżące u podstaw tej metody włączając w to sposób zliczenia i kryteria oceny mikrojąder. Dokonano również przeglądu wybranych pozycji literatury, w których częstość pojawiania się mikrojąder była zastosowana jako biomarker podatności na nowotwory i inne choroby degeneracyjne. Omówiono także wpływ genetycznie uwarunkowanych metabolicznych polimorfizmów na różne biologiczne markery ryzyka genotoksycznego po ekspozycji na środowiskowe i zawodowe czynniki.