Rozwój technik biologii molekularnej umożliwił poznanie podstaw wielu chorób genetycznych, w tym chorób warunkowanych delecjami i duplikacjami fragmentów genomowego DNA – CNV (ang. Copy Number Variants), stanowiących około 5,5% opisanych dotychczas patogennych zmian w genomie. Jedną z metod badania delecji i duplikacji fragmentów genomu jest MLPA (ang. Multiplex Ligation-dependent Probe Amplification), opisana po raz pierwszy w 2002 roku. Jest to technika molekularna oparta na ligacji i PCR, która umożliwia względną ilościową ocenę równocześnie 40–45 różnych sekwencji nukleotydowych w jednej reakcji. W MLPA używane są specyficzne sondy hybrydyzujące do komplementarnych badanych odcinków DNA. Sondy te skonstruowane są z dwóch fragmentów, które po hybrydyzacji do badanego obszaru, ulegają ligacji i służą następnie jako jedna matryca dla polimerazy DNA. Po przeprowadzeniu PCR z użyciem znakowanych starterów następuje ocena ilości produktu zależna bezpośrednio od ilości matrycy, co widoczne jest jako zmiana intensywności fluorescencji podczas rozdziału w elektroforezie kapilarnej w stosunku do prób kontrolnych, które stanowią normę i punkt odniesienia dla prób badanych. Liczne pozycje światowej literatury naukowej są dowodem na użyteczność i dużą skuteczność metody MLPA w diagnostyce mikrodelecji i mikroduplikacji, aneuploidii oraz w badaniach nowotworów zarówno w wykrywaniu delecji i duplikacji krytycznych obszarów, jak i w badaniu poziomu metylacji. Jej niskie koszty, krótki czas analizy, niskie wymagania dotyczące sprzętu oraz możliwość badania wielu sekwencji w jednej reakcji sprawiają, że jest to metoda o dużym potencjale i szerokim zastosowaniu.