Niemal każdy proces komórkowy w organizmie uzależniony jest od przestrzennej organizacji tkanek, w których zachodzi. Liczne odmiany mikroskopii fluorescencyjnej umożliwiają zbadanie zależności pomiędzy strukturą i funkcją na poziomie komórkowym. Jednakże z powodu naturalnej budowy tkanek, których komponenty uniemożliwiają przenikanie światła do głębszych ich warstw, dotychczasowy zakres obserwacji mikroskopowych był ograniczony do dziesiątek mikrometrów w głąb narządu. Niedawno opracowana grupa metod optycznego oczyszczania tkanek czyni je przezroczystymi, tym samym rozszerzając zakres penetracji światła laserów przez całe narządy, a nawet ciała gryzoni laboratoryjnych. Niestety, niczym każda technika, optyczne oczyszczanie tkanek ma nie tylko zalety, ale również wady, z których głównym jest prędkie wyżarzanie fluorescencji endogennych białkowych fluorochromów, znacznie ograniczające zastosowanie tych technik do badania tkanek pochodzących z licznych, wartościowych modeli zwierząt transgenicznych. W niniejszym opracowaniu przedstawiona została klasyfikacja technik optycznego oczyszczania wraz z ich ogólną charakterystyką, ze szczególnym uwzględnieniem najnowszych rozwiązań umożliwiających stabilizację funkcji endogennych fluorochromów.