Terapie z wykorzystaniem komórek macierzystych pochodzących od ludzi są jedną z najbardziej obiecujących metod leczenia wielu poważnych chorób. Ich funkcjonalność opiera się na stosunkowo łatwej izolacji, dużym potencjale regeneracyjnym i zdolności do różnicowania się w komórki pochodzące ze wszystkich trzech listków zarodkowych. Transplantacje autologiczne są dobrze tolerowane i wykazują się niewielkim ryzykiem odrzucenia przeszczepu. Dodatkowo, komórki te mają zdolność do modyfikowania reakcji zapalnych poprzez wywieranie hamującego efektu na czynniki prozapalne i pobudzającego na antyzapalne. Są zdolne do parakrynowego i autokrynowego wydzielania substancji oraz stymulowania angiogenezy. Po swoistych modyfikacjach mogą wykazywać powinowactwo do nowotworów i deponować leki dokładnie w patologicznej tkance lub tworzyć nową z prawidłowym materiałem genetycznym. W psychiatrii zmiana ich stężenia we krwi obwodowej jest wprost proporcjonalna do stanu klinicznego pacjenta. Wszystkie te cechy powodują, że badania nad ludzkimi komórkami macierzystymi mogą doprowadzić do przełomu i można przypuszczać, że staną się fundamentem nowoczesnej medycyny.