Transportery tlenu można podzielić na trzy grupy: naturalne, „otrzymane in vitro” i sztuczne. Ostatnie dwa rodzaje muszą być podobne do naturalnej krwi, żeby można uznać je za efektywne. W procesie pozaustrojowej produkcji krwi, najbardziej obiecujące wydaje się być namnażanie i różnicowanie krwiotwórczych komórek macierzystych. Chociaż obserwuje się dynamiczny postęp w tym zakresie, nadal wiele wyzwań, takich jak mała ilość otrzymywanych erytrocytów i wysoka cena hodowli komórkowych in vitro, czeka na rozwiązanie. Inne próby wiążą się z użyciem indukowanych komórek macierzystych. Jednakże wyniki badań nie są nadal satysfakcjonujące i nie pozwalają na ich zastosowanie w terapiach klinicznych. Synteza sztucznej krwi skupia się głównie na produkcji nośników, które będą w jak największym stopniu podobne do hemoglobiny. W ciężkich przypadkach klinicznych stosuje się inne podejście oparte na farmakoterapii i terapii hormonalnej. Uważa się je za stosunkowo bezpieczne i pozwalają one na poprawę produkcji komórek krwi bezpośrednio w organizmie pacjenta. Ta praca stanowi przegląd najnowszych badań na temat produkcji sztucznych nośników tlenu. Ponadto, przedstawia podstawy molekularne rozwoju układu krwiotwórczego i erytropoezy, co jest istotne dla zrozumienia procesów tworzenia komórek krwi.