Pozakomórkowe mikropęcherzyki – EVs (ang. Extracellular Vesicles) są to małe obłonione struktury o średnicy 30nm do 1μm, uwalniane z wielu różnych komórek do przestrzeni między komórkowej. Znajduje się je we wszystkich płynach ustrojowych, zarówno w warunkach fizjologicznych jak patologicznych. Uważane dawniej za odpady komórkowe, zyskały obecnie wielkie zainteresowanie jako transportery informacji epigenetycznych z komórki do komórki nawet na duże odległości. Zawierają białka, lipidy i różnego rodzaju RNA. Zawartość mikropęcherzyka odbija skład i status (stan fizjologiczny i patologiczne zmiany) komórki wydzielającej, i jest przekazywana do komórki docelowej – biorcy i może wywoływać zmiany jej fenotypu. Mikropęcherzyki budzą duże zainteresowanie w medycynie jako markery schorzeń ułatwiające diagnozę, monitorowanie przebiegu choroby i terapię Odbiło się to ogromną liczbą badań eksperymentalnych głównie in vitro. Opracowane dotychczas metody izolowania EVs i rozmiary EVs ograniczają możliwości badań in vivo. Mimo tak licznych badań rola mikropęcherzyków w normalnych warunkach fizjologicznych nie jest jeszcze dobrze poznana, Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie roli EVs w niektórych tkankach i narządach normalnego organizmu ssaka i człowieka. Omówiono strukturę, skład i rodzaje EVs, ich powstawanie, i sposób przekazywania przez nie informacji. Przedstawiono próbę określenia roli EVs w niektórych komórkach układu immunologicznego, w mineralizacji tkanek, w komórkach układu nerwowego (CNS i PNS) oraz w rozrodzie.