Izolowane z jajnika profazowe oocyty charakteryzują się u większości ssaków występowaniem dwóch różnych typów konfiguracji chromatyny. Konfiguracja typu SN cechuje oocyty o wyższych kompetencjach rozwojowych i mejotycznych w przeciwieństwie do konfiguracji typu NSN, która charakteryzuje oocyty niezdolne po zapłodnieniu do pełnego rozwoju. Różnice między oocytami obydwu typów przejawiają się zarówno w globalnym poziomie transkrypcji i statusie epigenetycznym chromatyny, jak i w zmianach w ekspresji genów niezbędnych w rozwoju zarodkowym. Obejmują one także ilość zdeponowanych transkryptów, białek, kwasów tłuszczowych czy też występowanie charakterystycznych struktur jak CPLs, MTOC, SCMC w cytoplazmie. Szerokie spektrum modyfikacji zachodzących podczas przejścia z konfiguracji NSN do SN stanowi o dużym potencjale konfiguracji chromatyny jako markera jakości oocytów dla potrzeb procedur wspomaganego rozrodu, stwarzając jednocześnie potrzebę poszukiwania nieinwazyjnych metod jej oszacowania.