Mechanizmy wrodzonej odpowiedzi odpornościowej uruchamiane są w wyniku rozpoznania elementów budulcowych mikroorganizmów o strukturze zachowanej w toku ewolucji, nazywanych wzorcami molekularnymi. W ich wiązaniu uczestniczą wyspecjalizowane receptory inicjujące kaskady sygnałów, które prowadzą do produkcji białek o charakterze prozapalnym oraz do aktywacji i regulacji mechanizmów nabytej odpowiedzi odpornościowej. Do receptorów tego typu należą receptory Toll-podobne (TLR), rozpoznające elementy ścian komórkowych, aparatu ruchu, jedno- i dwuniciowe RNA oraz motywy DNA typowe dla mikroorganizmów. Wszystkie receptory TLR zbudowane są z domeny wiążącej ligandy, która zawiera liczne motywy bogate w leucynę, pojedynczej domeny transbłonowej oraz domeny sygnałowej TIR. Pomimo znacznego strukturalnego zróżnicowania ligandów ich związanie prowadzi do dimeryzacji receptorów TLR, co z kolei umożliwia interakcję domeny TIR z białkami adaptorowymi i zapoczątkowuje kaskady sygnałowe. Receptory TLR angażują cztery wspólne białka adaptorowe, około dziesięciu kinaz o charakterze sygnałowym oraz aktywują docelowo kilka czynników transkrypcyjnych, w tym NFκB, IRF i AP-1. Szczególną uwagę poświęca się receptorowi TLR4 aktywowanemu przez lipopolisacharyd (LPS), budulec błony zewnętrznej bakterii Gram-ujemnych, gdyż uruchomiona przez LPS reakcja zapalna może prowadzić do potencjalnie śmiertelnego w skutkach szoku septycznego. Badania ostatnich lat znacznie rozszerzyły naszą wiedzę na temat współdziałania szeregu białek, w tym CD14, kompleksu TLR4/MD-2 oraz receptorów zmiataczy w modulacji odpowiedzi komórek na LPS. Ugruntowały też przekonanie o dychotomii ścieżek sygnałowych receptora TLR4, które zależą od udziału białek adaptorowych MyD88 i TRIF, oraz prowadzą do ekspresji genów kodujących cytokiny prozapalne i interferony typu I. Kluczowym wydarzeniem regulującym generację sygnału na ścieżce zależnej od TRIF jest internalizacja receptora TLR4.