Chłoniaki są nowotworami układu limfatycznego, ale komórki tego układu, głównie limfocyty są morfologicznym substratem układu odpornościowego. Limfocyty znamionuje ekspresja różnych antygenów pojawiających się na kolejnych stadiach ich różnicowania. Antygeny te, ujęte w tzw. klasyfikacji CD (ang. cluster determinants), wykazują także ekspresję w chłoniakach. Pozwala to na ich wykrycie przy pomocy różnych metod, a w szczególności cytometrii przepływowej. Ta ostatnia ma nie tylko funkcje diagnostyczną, ale pozwala również wykryć chorobę resztkową, a także monitorować proces nowotworowy w przebiegu leczenia. Diagnostyka chłoniaków jest w pierwszym rzędzie oparta na badaniu histopatologicznym skrawka tkankowego, ale cytometria stanowi tu cenne uzupełnienie zapewniając szybkość uzyskania wyniku, dane liczbowe komórek dodatnich, odsetek komórek proliferujących, ploidię DNA, jednak bez oceny topografii zmiany. Materiał do badania cytometrycznego może pochodzić nie tylko z krwi czy szpiku kostnego, ale także z oligobiopsji guza lub węzła chłonnego. Duża i stale rosnąca liczba antygenów różnicowania limfocytów stwarza szerokie możliwości oceny nie tylko chłoniaków z komórek B, ale także T i NK. Metodyka badania oparta na ocenie w świetle lasera kilku do kilkunastu tysięcy żywych komórek poddanych reakcji z przeciwciałem znakowanym fluorochromem jest stosunkowo prosta i pozwala na uzyskanie wartościowego wyniku w ciągu kilku godzin. W podsumowaniu, przedstawione dane, poparte przykładami obrazów cytometrycznych, świadczą jednoznacznie, że równoległe stosowanie cytometrii przepływowej z oceną morfologiczną skrawka tkankowego może stanowić „złoty standard” w diagnostyce i monitorowaniu tej grupy nowotworów złośliwych.