Podstawową funkcją kości jest podtrzymywanie miękkich tkanek organizmu, a także, w przypadku człowieka, utrzymanie ciała w pionowej pozycji. Stąd też, tkanka kostna spełnia ważne dla organizmu funkcje mechaniczne i odbiera różnego rodzaju bodźce mechaniczne. Siły mechaniczne działające na kość regulują ich przebudowę, tzw. obrót kostny. Proces przebudowy kości przebiega zarówno w warunkach fizjologicznych, jak i w wyniku mikro- i makro- uszkodzeń kości, a zaburzenia równowagi pomiędzy kościotworzeniem a resorpcją kości wpływają na równowagę biologiczną całego organizmu. Leczenie dużych ubytków kostnych lub chorób zwyrodnieniowych kości wciąż stanowi wyzwanie dla współczesnej medycyny. Obok standardowych przeszczepów auto- lub allogenicznych, szereg nowatorskich rozwiązań oferuje obecnie inżynieria tkanki kostnej, w której m.in. uprzednio wyizolowane prekursory osteoblastów kierunkuje się do kościotworzenia poprzez stymulację wybranymi czynnikami wzrostowymi, hodowle w przestrzennych i kościopodobnych rusztowaniach oraz eksponowanie komórek na bodźce mechaniczne in vitro. W organizmie zarówno prekursory osteoblastów, dojrzałe osteoblasty oraz terminalnie zróżnicowane osteocyty są poddawane działaniu m.in. napięcia ścinającego, rozciągania, ściskania i/lub wibracji, które mogą stymulować przebudowę kości. Stymulowanie mechaniczne komórek poza organizmem umożliwiają różnego rodzaju bioreaktory. Prezentowana praca stanowi przegląd najnowszej literatury dotyczącej najczęściej stosowanych sił mechanicznych wykorzystywanych w hodowlach komórek kostnych i efektywnie stymulujących procesy kościotworzenia in vitro. Szczególną uwagę poświęcono perfuzyjnemu przepływowi płynów, rozciąganiu i wibracji, oraz roli jaką siły te spełniają w procesach kościotworzenia w hodowlach mezenchymalnych komórek macierzystych i prekursorów osteoblastów.