Techniki bioobrazowania in situ stanowią obecnie szeroką gamę narzędzi stosowanych w biologii komórki. W przeciwieństwie do metod biochemicznych, umożliwiają badanie lokalizacji i poziomu molekuł w pojedynczych komórkach. Choć używane są od przeszło pół wieku to stale są udoskonalane tak, aby zwiększyć jakość i czułość uzyskiwanych wyników. Nowoczesne techniki bioobrazowania pozwalają nie tylko na pokazanie przestrzennej dystrybucji białek czy kwasów nukleinowych, ale również na sprawdzenie czy dane molekuły współwystępują w kompartmentach komórkowych, a nawet czy oddziałują ze sobą. Wprowadzenie technik wzmacniania sygnału umożliwia wykrycie i zobrazowanie nawet niewielkiej ilości badanych antygenów, a opracowany w ostatnich latach wariant in situ hybrydyzacji pozwala na obserwację pojedynczych endogennych transkryptów. Niniejsza praca stanowi przegląd najczęściej stosowanych metod bioobrazowania na poziomie komórkowym.