Kilka lat temu odkryto nieznany do tej pory typ połączeń między komórkami zwierzęcymi, zaangażowany w ich komunikację. Ze względu na swoją specyficzną nanoarchitekturę nazwano je nanotubami tunelowymi lub nanotubami błonowymi. Nanotuby zapewniają transport zarówno błonowych, jak i cytoplazmatycznych składników komórkowych, włączając w to organelle. Uczestniczą także w transdukcji sygnału wapniowego oraz sygnału śmierci apoptotycznej. Długość dystansu, na jakim możliwy jest transfer za pomocą nanotub sięga kilkuset mikrometrów. Dotychczasowe dane wskazują na heterogenność budowy nanotub. Wśród nich można wyróżnić połączenia, które zapewniają bezpośredni kontakt cytoplazmy połączonych komórek (struktura typu otwartego) oraz takie, których transport wymaga pokonania bariery, jaką jest błona komórkowa (struktura typu zamkniętego). Ważnym odkryciem w badaniach nad nanotubami było wykazanie ich zdolności do transmisji patogenów, takich jak wirus HIV, czy nieprawidłowa forma białka prionowego PrP. Ponadto nanotuby pośredniczą w międzykomórkowym transporcie białka MDR, odpowiedzialnego za oporność komórek nowotworowych na chemioterapię. Oznacza to, iż ten typ połączeń może odgrywać bardzo istotną rolę w patomechanizmie AIDS, chorób prionowych oraz nowotworowych.