Stymulacja owulacji jest bardzo ważnym etapem w całym procesie leczenia niepłodności. Podstawowym celem jest uzyskanie jednego lub kilku prawidłowych oocytów. Efekty leczenia mogą być zależne od wielu różnych czynników. Do najczęściej wymienianych, i których znaczenie dla wyników stymulacji jest wciąż dyskutowane, należy otyłość i wiek. Otyłość może być objawem istniejącej endokrynopatii (zespół PCO) lub nieodpowiedniego odżywiania się. U kobiet otyłych częściej stwierdzane są zaburzenia owulacji związane z wydzielaniem, transportem i metabolizmem hormonów. Otyłość sama w sobie nie jest jedynym czynnikiem przyczynowym zaburzeń owulacji i niepłodności. Wiele kobiet otyłych ma prawidłowe cykle owulacyjne i zachodzi w ciążę. Istotne jest rozmieszczenie tkanki tłuszczowej. Otyłość typu androidalnego dodatnio koreluje z zaburzeniami miesiączkowania, ujemnie z płodnością. Po 35 roku życia dość znacznie obniża się płodność kobiety. Wyniki prac dotyczących stymulacji owulacji u kobiet około 40 roku życia nie są jednoznaczne. Niektórzy autorzy wskazują, że wiek ma wpływ na wyniki stymulacji i liczbę pobranych oocytów, inni nie widzą takiej zależności. Być może odgrywają tutaj rolę inne czynniki, nie będące przedmiotem analizy. W niektórych pracach przewija się opinia, że efekty stymulacji zależne są bardziej od wieku biologicznego niż chronologicznego. Wydaje się, że należy w każdym przypadku dokładnie ocenić stan ogólny kobiety, dokonać wstępnej oceny odpowiedzi na stymulację oraz ocenić szansę na rozwój ciąży.
All rights reserved. It is prohibited to copy part or whole without prior written permission