Technika mikromacierzy tkankowych (TMA) została zaprezentowana po raz pierwszy przeszło 15 lat temu. Od tego czasu jej wykorzystanie systematycznie rośnie, a preparaty uzyskiwane przy jej pomocy spełniają wszelkie standardy wymagane do prowadzenia zawansowanych badań naukowych. W niniejszym artykule przedstawione zostaną metody tworzenia klasycznych TMA, jak i alternatywne rozwiązania proponowane przez niektórych autorów. Zaprezentowany zostanie również zarys badań naukowych dotyczących poszukiwania nowych markerów proliferacji komórek nowotworowych w rakach gruczołu piersiowego przy użyciu techniki TMA. Ponadto, omówione zostaną możliwości i trudności wynikające z zastosowania tej nowoczesnej metody. Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na możliwość częstszego wykorzystania techniki mikromacierzy tkankowych do diagnostyki oraz badań naukowych prowadzonych w Polsce.