Mechanizmy regulacji biosyntezy chlorofilu w roślinach od lat fascynują badaczy, jednak ich pełne zrozumienie wciąż pozostaje odległym celem badawczym. Tym niemniej regulacja intensywności biosyntezy chlorofilu jest jednym ze sposobów optymalizacji fotosyntezy, procesu który bezpośrednio zależy od warunków środowiska. Dlatego rośliny wykształciły rozmaite mechanizmy percepcji i interpretacji bodźców środowiskowych, co pozwala im na precyzyjne dostosowanie stanu fizjologicznego względem aktualnych warunków. Ważną rolę odgrywają zwłaszcza sygnały świetlne, odbierane za pomocą rozbudowanego systemu komórkowych fotoreceptorów (zwłaszcza fitochromów i kryptochromów), które oddziaływają na aktywność licznych regulatorów transkrypcyjnych, m.in. białek HY5, czy PIF. Mogą one hamować albo aktywować syntezę chlorofilu. W wielu przypadkach ich wpływ jest jednak bardziej subtelny, gdyż regulują selektywnie pewne etapy biosyntezy, nasilając powstawanie konkretnego produktu pośredniego. Integrację sygnałów na poziomie całego organizmu zapewniają natomiast hormony roślinne, przede wszystkim auksyny i cytokininy. Znakomitym przykładem współdziałania szlaków sygnałowych jest zielenienie siewek roślin okrytonasiennych, rozwijających się początkowo w ciemności. Brak światła prowadzi do zablokowania syntezy chlorofilu, ale już krótki błysk światła pozwala na szybkie wznowienie produkcji zielonego barwnika poprzez zmianę aktywności molekularnych przełączników, takich jak białko COP1, kontrolujących całe zespoły genów sterujących różnymi programami rozwojowymi. Niniejszy artykuł krótko podsumowuje dotychczasowy stan wiedzy na temat molekularnych mechanizmów zaangażowanych w regulację procesu biosyntezy chlorofilu w roślinach okrytonasiennych.