Choroba Alzheimera (ang. Alzheimer’s disease, AD) jest przewlekłym, postępującym schorzeniem, którego etiopatogeneza do dziś nie została w pełni wyjaśniona. Otępienie będące końcową częścią procesu zmian neuropatologicznych w przebiegu AD, stanowi olbrzymie obciążenie dla społeczeństwa i wymaga rozwoju nowych narzędzi (w tym nowoczesnych technik biologii molekularnej) dających możliwość lepszej charakterystyki podłoża tej choroby i wyznaczenia nowych kierunków terapeutycznych.

Choroba Alzheimera jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych schorzeń neurodegeneracyjnych na świecie. Etiologia tej choroby nie została jeszcze wyjaśniona. Cechą charakterystyczną tego schorzenia są zmiany morfologiczne, obecność płytek starczych (zewnątrzkomórkowe agregaty peptydu amyloidub– Ab) oraz splotów neurofibrylarnych (wewnątrzkomórkowe kompleksy hyperfosforylowanego białka Tau), które są zlokalizowane w rejonach mózgu odpowiedzialnych za pamięć, uczenie się oraz emocje. Krytyczne zmiany, które są istotne dla rozwoju choroby Alzheimera, powodowane są przez peptydy amyloidu b.