Odcinanie niektórych organów od rośliny jest częścią realizacji jej programów rozwojowych. Zjawisko to jest związane przede wszystkim z rozmnażaniem, mechanizmami obronnymi roślin oraz pozbywaniem się organów, które utraciły swoją funkcję. Proces separacji zachodzi w wyspecjalizowanej strefie odcinania wytwarzanej zazwyczaj u podstawy organu już na wczesnych etapach jego morfogenezy. Strefa ta charakteryzuje się brakiem tkanki wzmacniającej oraz krótkimi elementami wiązek przewodzących.

Metylacja DNA jest odwracalną modyfikacją epigenetyczną regulującą ekspresję genów. Badania wpływu składników diety na procesy epigenetyczne w przyszłości mogą mieć istotne znaczenie w prewencji i wspomaganiu leczenia farmakologicznego różnych chorób, a szczególnie w zmniejszeniu działań niepożądanych terapii. W pracy omówiono rolę folianów, witamin B2, B12 oraz B6, metioniny, wybranych składników mineralnych i związków polifenolowych w utrzymaniu prawidłowego modelu metylacji DNA.

Mechanizmy regulacji biosyntezy chlorofilu w roślinach od lat fascynują badaczy, jednak ich pełne zrozumienie wciąż pozostaje odległym celem badawczym. Tym niemniej regulacja intensywności biosyntezy chlorofilu jest jednym ze sposobów optymalizacji fotosyntezy, procesu który bezpośrednio zależy od warunków środowiska. Dlatego rośliny wykształciły rozmaite mechanizmy percepcji i interpretacji bodźców środowiskowych, co pozwala im na precyzyjne dostosowanie stanu fizjologicznego względem aktualnych warunków.

Praca przedstawia przegląd piśmiennictwa dotyczącego roli i aktywności biologicznej selenu, ze szczególnym uwzględnieniem zależności występujących pomiędzy podażą selenu w diecie, jego metabolizmem i wpływem czynników genetycznych na poziom ekspresji genów i aktywność selenobiałek, a także konsekwencji wynikających z zaburzenia zdolności komórek do jego efektywnego wykorzystania. Z dostępnych danych literaturowych wynika, że wiele występujących w genach selenobiałek (SNP) ma wpływ na zróżnicowanie funkcjonalności ich allelicznych wariantów.

Od czasu odkrycia witaminy C, liczba jej poznanych molekularnych mechanizmów działania stale się powiększa. Wszystkie znane fizjologiczne funkcje askorbinianu są związane z jego działaniem jako dawcy elektronów. Witamina C neutralizuje reaktywne formy tlenu i w ten sposób może chronić przed powstawaniem uszkodzeń oksydacyjnych ważne makrocząsteczki, takie jak lipidy, DNA i białka. Askorbinian jest istotnym kofaktorem dla wielu enzymów.