Sprawą o kluczowym znaczeniu dla właściwego i zdrowego funkcjonowania organizmu człowieka jest spożywanie w diecie niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych omega-3 i omega-6 w odpowiednich proporcjach, czemu niestety nie sprzyjają współczesne zwyczaje żywieniowe. Na podstawie licznie zgromadzonych wyników badań, Crawford zdefiniował nową teorię ewolucji, która wnioskuje, że sprawczą i decydującą siłą w ewolucji jest obecność i dostępność właściwych substancji odżywczych w środowisku.

Horyzontalny transfer genów (HGT) odgrywa główną rolę w ewolucji bakterii i występuje u jednokomórkowych Eukariota, jednak jego znaczenie w rozwoju organizmów wielokomórkowych ciągle pozostaje niejasne. Ostatnie badania wskazują, iż roślinne genomy mitochondrialne są niezwykle aktywne w HGT w porównaniu z innymi organellowymi oraz jądrowymi genomami. Mimo niewielkiej wiedzy o mechanizmach HGT u roślin, niektóre badania wskazywały na rośliny pasożytnicze jako dawców i biorców genów mitochondrialnych.

Neocentromery nie zawierają DNA charakterystycznego dla endogennych centromerów, tj. tandemowych układów sekwencji powtarzalnych; zatem rodzaj DNA nie decyduje o tożsamości neocentromerów. Tworzenie neocentromerów odbywa się przez mechanizmy epigenetyczne. Jest prawdopodobne, że ośrodkiem tworzenia neocentromerów w odcinkach euchromatynowych chromosomów mogłyby być ruchome elementy, które licznie występują w genomach eukariotycznych i są również obecne we właściwym centromerze oraz w przylegającej do niego heterochromatynie przycentromerowej.

Śmierć komórki jest regulowanym genetycznie procesem występującym powszechnie w świecie żywym. Przez dziesiątki lat uznawano, że śmierć komórki jest zjawiskiem typowym wyłącznie dla organizmów wielokomórkowych, a więc i dość młodym ewolucyjnie. Tymczasem w ostatnich latach genetycznie regulowaną śmierć komórek udokumentowano u wielu organizmów jednokomórkowych zarówno eukariotycznych, jak i prokariotycznych. Dane te sugerują więc, że śmierć komórek jest procesem, który towarzyszy życiu od samego początku. W artykule porównano wybrane przykłady śmierci komórek u różnych grup organizmów.

Białka tworzące strukturę beczułki b występują w błonie zewnętrznej bakterii Gram-ujemnych oraz w błonie zewnętrznej organelli pochodzenia endosymbiotycznego, tj. mitochondriów i chloroplastów, gdzie mogą pełnić różne funkcje. Mitochondrialne białka o strukturze beczułki b biorą udział w imporcie białka, transporcie metabolitów oraz w regulacji morfologii i dystrybucji mitochondriów. Białka te uznaje się także za istotny element ewolucji mitochondriów.

Cerebelina to stosunkowo nowy i mało poznany neuropeptyd, zbudowany z 16 aminokwasów. Obecnie wiadomo o istnieniu 4 białek prekursorowych określanych jako precerebeliny. W obrębie jednego gatunku geny dla poszczególnych precerebelin mieszczą się na różnych chromosomach, ale w każdym przypadku składają się z trzech eksonów. Porównanie poszczególnych precerebelin między różnymi gatunkami uwidacznia ich bardzo wysoką homologię. Przy pomocy RIA obecność immunoreaktywnej cerebeliny wykazano m.in.