Kompletne sekwencje genomowe są wartościowym źródłem nowej wiedzy i otwierają nowe naukowe horyzonty dla genetyki molekularnej i genomiki funkcjonalnej. Podczas ostatniej dekady nowe możliwości rozwijają się dynamicznie dzięki opracowaniu nowych generacji sekwenatorów WGS. Z użyciem tych sekwenatorów możliwe staje się odczytywanie coraz to dłuższych fragmentów sekwencji DNA przy jednoczesnym obniżaniu kosztów odczytu. Rezultatem tego technicznego postępu stało się powstanie nowych inicjatyw, takich jak Arabidopsis 1001 genomes [61].

Retroelementy stanowią znaczącą frakcję powtarzalnych sekwencji genomów Eukaryota. Grupę tę tworzą retroelementy LTR-owe i pozbawione długich terminalnych powtórzeń (non-LTR). Do tej drugiej należą sekwencje LINE (długie rozproszone elementy jądrowe) i SINE (krótkie rozproszone elementy jądrowe), stanowiące obfity komponent jądrowych genomów licznych gatunków. Elementy LINE mają zdolność autonomicznej transpozycji, podczas gdy nieautonomiczne SINE wykorzystują do tego celu enzymy kodowane przez inne retroelementy.