Techniki bioobrazowania in situ stanowią obecnie szeroką gamę narzędzi stosowanych w biologii komórki. W przeciwieństwie do metod biochemicznych, umożliwiają badanie lokalizacji i poziomu molekuł w pojedynczych komórkach. Choć używane są od przeszło pół wieku to stale są udoskonalane tak, aby zwiększyć jakość i czułość uzyskiwanych wyników. Nowoczesne techniki bioobrazowania pozwalają nie tylko na pokazanie przestrzennej dystrybucji białek czy kwasów nukleinowych, ale również na sprawdzenie czy dane molekuły współwystępują w kompartmentach komórkowych, a nawet czy oddziałują ze sobą.

W jajniku dojrzałej samicy ssaka nieustannie przebiega proces rozwoju pęcherzyków jajnikowych, wyrazem którego jest proliferacja i różnicowanie się komórek. Ekspresja genów w jajniku zachodzi w określonej kolejności zależnej od wielu czynników. Wiadomo, że niektóre białka ulegają ekspresji w określonym stadium rozwoju pęcherzyka i luteinizacji ciałka żółtego. Hormonami regulującymi wiele funkcji jajnika są steroidy, tak więc rozmieszczenie receptorów tych hormonów jest niezwykle ważne.