Podwójne pęknięcia DNA (ang. Double Strand Break, DSB) stanowią niebezpieczną grupę uszkodzeń zagrażających integralności genomu, nienaprawione mogą prowadzić do aberracji chromosomowych lub śmierci komórki. Jednym z pierwszych sygnałów powstania DSB w komórce jest fosforylacja histonu H2A.X w pozycji seryny 139. Fosforylacja H2A.X kontrolowana jest przez szereg enzymów będących kinazami białkowymi, takich jak kinaza ATM (Ataxia Telangiectasia Mutated) i ATM-Rad3-zależna (ATR).

Izolowane z jajnika profazowe oocyty charakteryzują się u większości ssaków występowaniem dwóch różnych typów konfiguracji chromatyny. Konfiguracja typu SN cechuje oocyty o wyższych kompetencjach rozwojowych i mejotycznych w przeciwieństwie do konfiguracji typu NSN, która charakteryzuje oocyty niezdolne po zapłodnieniu do pełnego rozwoju. Różnice między oocytami obydwu typów przejawiają się zarówno w globalnym poziomie transkrypcji i statusie epigenetycznym chromatyny, jak i w zmianach w ekspresji genów niezbędnych w rozwoju zarodkowym.