Rak jajnika jest jedną z głównych przyczyn zgonów spośród nowotworów ginekologicznych, mimo iż stanowi zaledwie 3% wszystkich nowotworów wykrywanych u kobiet. Jednym z powodów wysokiej śmiertelności jest oporność chemioterapeutyczna na cisplatynę. Celem artykułu jest przegląd informacji na temat możliwości przeciwdziałania oporności komórek raka jajnika na cisplatynę przez wybrane czynniki (moryna, miR-424-3p), w oparciu o poznane mechanizmy leżące u podstaw tego zjawiska.

MikroRNA (miRNA) są klasą jednoniciowych, niekodujących, endogennych, krótkich cząsteczek RNA, które uczestniczą w regulacji ekspresji genów poprzez hamowanie translacji docelowego mRNA. Cząsteczki te, uczestniczą w licznych procesach fizjologicznych w tym w rozwoju serca. Zaburzenia ekspresji miRNA podczas kardiogenezy, mogą prowadzić do występowania wad wrodzonych serca lub upośledzenia czynności serca. Odkrycia mikroRNA i ich ogromnego potencjału regulacyjnego, zwiększają wiedzę na temat rozwoju serca oraz chorób naczyniowo-sercowych.

Cząsteczki mikroRNA biorą udział w potranskrypcyjnej regulacji ekspresji genów. Są produktami genów jądrowych i występują wewnątrzkomórkowo, gdzie wyciszają translację bądź przyczyniają się do degradacji poszczególnych mRNA. W ostatnich latach wykazano, że miRNA występują również w surowicy/osoczu, mleku czy moczu. Dotychczas poznano niektóre mechanizmy umożliwiające przedostawanie się tych cząsteczek do płynów ustrojowych, a ich obecność jest wykorzystywana w badaniach nad nowotworami.

Glejaki wielopostaciowe (ang. Glioblastoma Multiforme, GBM) należą do najbardziej złośliwych, opornych na leczenie oraz źle rokujących pierwotnych guzów mózgu i charakteryzują się między innymi deregulacją komórkowych microRNA. W komórkach GBM microRNA mogą pełnić funkcje zarówno supresorów nowotorowych, jak i czynników onkogennych. Zaangażowanie miRNA w regulację licznych procesów komórkowych predeterminuje je jako cel terapeutyczny oraz narzędzie w diagnostyce i terapii guzów mózgu.

MikroRNA (miRNA) to grupa małych, 2123-nukleotydowych, niekodujących cząsteczek RNA, które w postaci dojrzałej regulują ekspresję genów na poziomie potranskrypcyjnym. Obecnie znane jest ponad 3000 miRNA, które opisano u kręgowców i owadów, ale także u roślin, grzybów, organizmów jednokomórkowych oraz wirusów. W ludzkim genomie odkryto dotychczas ponad 470 miRNA, choć prawdopodobnie jest ich około 1000.