W świecie nauki małe, niekodujące, regulatorowe cząsteczki – miRNA należą od kilkunastu lat do jednych z najbardziej aktualnych tematów badań. Zagadnienia związane ze zmianą ekspresji miRNA oraz ich znaczeniem zarówno w zakresie fizjologii, jak i w przebiegu różnych chorób tworzą wciąż szerokie pole do sprawdzenia, co może wiązać się z dostarczeniem w przyszłości nowych możliwości diagnostyczno-terapeutycznych.

Kodowane przez geny MIRNA cząsteczki mikroRNA (miRNA) to krótkie niekodujące białek, jednoniciowe RNA powszechnie występujące w genomach wszystkich Eukariota i biorące udział w potranskrypcyjnej regulacji ekspresji genów. U roślin, miRNA zaangażowane są w podstawowe procesy rozwojowe, jak morfogeneza roślin, percepcja hormonów, oraz zmiana fazy wzrostu wegetatywnego na generatywny, a ich genami docelowymi w tych procesach są najczęściej geny kodujące czynniki transkrypcyjne.

Arterioskleroza jest jedną z najczęstszych przyczyn zgonów na świecie spowodowanych chorobą niedokrwienną serca. Pomimo znacznego postępu jaki dokonał się w medycynie oraz naukach pokrewnych przez ostatnie 25 lat, nadal nie zostały wyjaśnione przyczyny tych procesów. Obecnie jedynym środkiem zaradczym dla pacjentów objętych zaawansowanymi zmianami arteriosklerotycznymi jest leczenie chirurgiczne. Podejście to niesie jednak za sobą pewne ryzyko powikłań, ponieważ nie da się przewidzieć stanu pacjenta po operacji.

Jednym z narzędzi pozwalających na badanie funkcji genów zarówno roślinnych jak i zwierzęcych jest dwuniciowy RNA (dsRNA), będący ważnym komórkowym regulatorem ekspresji eukariotycznych genów. Odpowiada on za różne drogi wyciszania genów oparte na zjawisku interferencji RNA. Kluczowym etapem w mechanizmie wyciszania genów jest cięcie dsRNA na mniejsze fragmenty o specyficznej strukturze. Te krótkie dwuniciowe cząsteczki RNA odpowiadają za specyficzne wyciszenie ekspresji odpowiednich genów.

MikroRNA (miRNA) to grupa jednoniciowych, niekodujących RNA, które regulują ekspresję genów strukturalnych na poziomie posttranskrypcyjnym. Pierwotny transkrypt mikroRNA ma kilkaset nukleotydów długości, natomiast aktywną formę dojrzałą stanowią krótkie fragmenty 21–23 nt. Wiążą się one z mRNA genu docelowego katalizując jego degradację, jeśli komplementarność sekwencji jest całkowita, lub zahamowanie procesu translacji w przypadku niepełnej komplementarności. Dotychczas opisano kilkaset genów kodujących miRNA w genomach roślinnych i zwierzęcych.