Istotnym etapem ekspresji genów eukariotycznych jest ich składanie – inaczej splicing. Proces składania genów polega na usunięciu z prekursorowego mRNA intronów i połączeniu eksonów w dojrzały mRNA, który będzie stanowić matrycę do syntezy białka. Alternatywny splicing prowadzi do włączenia lub wyłączenia różnych fragmentów z pierwotnego transkryptu i powstania wielu izoform mRNA a w konsekwencji rożnych białek, więc jest głównym czynnikiem wpływającym na zróżnicowanie proteomu.

Nukleosomy są podstawowymi strukturami chromatyny powodującymi u Eukaryota represję aktywności transkrypcyjnej, ponieważ ograniczają dostęp do DNA czynników wiążących się z nim. Pierwszy poziom kondensacji (zwartości) polega na owinięciu DNA o długości 147 pz wokół oktameru histonowego, co utrudnia dostęp do DNA czynników wiążących się z nim w większym stopniu niż do DNA łącznikowego (linkerowego). Nieowinięty DNA ma długoć 2050 pz. Następny etap kondensacji nukleosomów następuje przez przyłączenia łącznikowego histonu H1, w wyniku czego tworzą się włókna 30 nm.