Znajomość markerów limfocytów a także poszczególnych subpopulacji limfocytów różnych gatunków zwierząt poszerza znacznie możliwości weterynaryjnej diagnostyki laboratoryjnej. Nie wszystkie jednak cząsteczki różnicowania opisane u ludzi znajdują swoje odpowiedniki na komórkach zwierzęcych. Dlatego wydaje się celowym bieżące śledzenie doniesień wyników badań laboratoryjnych uzupełniających listę rozpoznanych antygenów i przeciwciał monoklonalnych produkowanych do ich identyfikacji.