Helikaza Blooma (BLM) należy do rodziny helikaz RecQ. Mutacje genu BLM są przyczyną zespołu chorobowego zwanego syndromem Blooma. Helikaza BLM wykazuje właściwości ATPazy, a także zdolność do rozwijania cząsteczek DNA w kierunku 3’→5’ w sposób zależny od energii uzyskanej z hydrolizy ATP i obecności jonów Mg2+. Helikaza ta wykazuje także dużą efektywność w rozwijaniu cząsteczek DNA złożonych z więcej niż dwóch nici bądź zawierających zawady przestrzenne.

Powstanie komórek o podwojonej zawartości jądrowego DNA może nastąpić w wyniku przebiegu endomitozy, niekompletnej mitozy błąd endoreduplikacji. Ta ostatnia polega na przeprowadzeniu duplikacji genomu bez wejścia w mitozę. W wiecie zwierząt jest ona najczęściej spotykana u owadów, a u ssaków zachodzi w komórkach trofoblastu. Wielokrotne rundy endoreduplikacji prowadzą do powstania komórek o zawartości 8C, 16C, 32C (itd.) DNA. Aby było to możliwe, muszą zostać ominięte liczne mechanizmy zapobiegające zajściu ponownej replikacji.