W 2007 roku Nagroda Nobla w dziedzinie Fizjologii i Medycyny przyznana została Martinowi Evansowi, Mario Cappecchiemu oraz Olivierowi Smithiesowi. Martin Evans został uhonorowany za izolowanie pluripotentnych mysich zarodkowych komórek macierzystych (komórek ES), dwaj pozostali badacze za opracowanie metod genetycznej modyfikacji tych komórek.Tutaj przedstawiono historię uzyskania zarodkowych komórek macierzystych, metody wywoływania ich ukierunkowanego różnicowania in vivo oraz in vitro, a także wybrane problemy związane z potencjalnym zastosowaniem tych komórek w terapii.

Wobec zastrzeżeń etyczno-moralnych dotyczących stosowania w celach terapeutycznych zarodkowych komórek macierzystych (EC) – w wielu laboratoriach rozpoczęto prace mające na celu przeprogramowanie genomu zróżnicowanych komórek somatycznych, takich jak np. fibroblasty skóry. Celem jest uzyskanie w ten sposób komórek o właściwościach komórek EC z ominięciem wszelkich zastrzeżeń o charakterze nie medycznym. Opis tych prób, nieuwieńczonych jeszcze powodzeniem zawarty jest w poniższym tekście.

Zarodkowe komórki macierzyste (ZKM) są obiecującym przedmiotem badań dla współczesnej nauki. Dzięki potencjalnie nieograniczonemu potencjałowi różnicowania się mogą stać się spełnieniem marzeń współczesnej medycyny dostarczając komórek pozwalających zastąpić dowolną zniszczoną bądź uszkodzoną tkankę. W chwili obecnej kluczowe jest opracowanie technik pozwalających na dowolne sterowanie losem ZKM. W artykule omówione są podstawowe właściwości komórek macierzystych i techniki uzyskiwania ZKM.